Tiananmen to największy na świecie plac miejski, na którym znajduje się mauzoleum Mao Zedonga. Zabalsamowanym zwłokom, a raczej woskowej figurze wodza ciągle przychodzą oddawać cześć obywatele Chin. Tutaj w 1989 roku doszło do krwawych starć studentów z wojskiem. Plac Tiananmen to zarówno miejsce romantycznych spotkań, puszczania latawców, jak i parad wojskowych.
Zakazane Miasto (Gugong) to symbol Pekinu i punkt obowiązkowy w programie zwiedzania miasta. Z Pekinem chyba najbardziej kojarzy się Zakazane Miasto i Wielki Mur Chiński. Przez ponad 500 lat Zakazane Miasto było rezydencją kolejnych 24 cesarzy z ostatnich dwóch chińskich dynastii: Ming i Qing. Obszar ten pozostawał niedostępny dla zwykłych obywateli, stąd pochodzi jego nazwa Zijin Cheng – Zakazane Miasto. Łączna powierzchnia Gugong (Starożytny Pałac) to 72 hektary, czyli więcej niż nowojorski Manhatan. Ten największy na świecie kompleks pałacowy, znajduje się w centrum Pekinu, przy placu Tiananmen. W 1987 r. został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Cały zespół składa się z 980 budynków, w których znajduje się około 9 tysięcy pomieszczeń. Pałac otoczony jest wysokim murem obronnym, wysokim na 8 metrów. Pałac przez całe wieki był niezależny i samowystarczalny. Projektantem Zakazanego Miasta był eunuch pochodzący z Wietnamu – Nuuyen An, matematyk, poeta, kaligraf i wybitny architekt oraz wizjoner. Kompleks został podzielony na pałac Zewnętrzny i Wewnętrzny. Poszczególne budynki były rozplanowane według statusu ich mieszkańców. Cesarz zasiadający w sali tronowej w głównym pałacu, usytuowanym w środku miasta, odzwierciedlał centrum świata. Wówczas dla Chińczyków świat oznaczał Chiny. Na centrum pałacu składały się trzy sale tronowe: Pawilon Najwyższej Harmonii, Pawilon Doskonałej Harmonii i Pawilon Zachowania Harmonii. Za Bramą Niebiańskiej Czystości była zlokalizowana część prywatna, złożona również z trzech obiektów: Pałacu Niebiańskiej Czystości, Pałacu Ziemskiego Spokoju oraz Sali Jedności, która łączyła parę cesarską. Układ ten stanowił odzwierciedlenie filozofii, w której przenikają się pierwiastki żeńskie i męskie.
Większość budynków Zakazanego Miasta utrzymana jest w szczęśliwych według chińskiej symboliki barwach – ściany i kolumny są czerwone a dachy żółte. Na tyłach pałacu znajduje się Ogród Cesarski, który miał przypominać ogród rajski.
Kompleks pałacowy można podziwiać ze sztucznego wzgórza widokowego – Jingshan, które usypano po wykopaniu fosy w XV w. Jednakże widoczność ze wzgórza nie była najlepsza. Powietrze w Pekinie jest bardzo zanieczyszczone. Pierwszym winowajcą jest gospodarka zatruwająca powietrze oraz stare kopcące samochody. Chiński korek został wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa. Drugim problemem jest niekorzystne geograficzne usytuowanie miasta. Miasto od zachodu i północy otoczone jest górami. Gęste od spalin powietrze tworzy kopułę i wisi w miejscu. Ponadto silne wiatry potrafią przenieść czerwony piasek z pustyni Gobi (widziałam ją tylko z samolotu) do miasta. Wszystko to sprawia, że nad Pekinem tworzy się wielki smog i mieszkańcy muszą nosić maseczki.
Pekińskie ZOO nie podobało mi się zupełnie. Poszłam tam bo chciałam zobaczyć Pandy. Misie były smutne. Nie mają tam zbyt dobrych warunków. Żal patrzeć. Panda wielka nazywana jest inaczej niedźwiedziem bambusowym. Zagrożona jest wyginięciem a i w ogrodach zoologicznych należy do rzadkości. Gdy okazało się, że panda występuje tylko w Chinach przywódcy tego państwa uczynili zeń oficjalnie „zwierzę narodowe”. I niby każdy Chińczyk kocha pandy …
Pozdrawiam 🙂
Gosia