„Ja wsysam w siebie lato tak jak dzika pszczoła wsysa miód(…).
Zbieram wszystko w jedną dużą bryłę lata,
żeby żyć nią, kiedy… kiedy nie będzie już lata(…).
To jest taki wielki przekładaniec,
są w nim wschody słońca i czarne jagody na gałązkach,
i piegi na twoich ramionach,
i blask księżyca nad rzeką wieczorami,
i niebo pełne gwiazd,
i las, i upał południa, kiedy słońce złoci sosny,
i przelotne deszcze wieczorne,
i wszystko inne, i wiewiórki, i lisy (…)”.
– Astrid Lindgren
Pozdrawiam 😉
Gosia